فرق اطلاق لفظی با اطلاق مقامی:
1- در اطلاق لفظی با آمدن قید، مفهوم ذهنی مضیق شده و مفهوم ذهنی متعلق تغییر پیدا می کند.
اما در اطلاق مقامی تقیید موجب تضییق مفهوم نمی شود، بلکه قید مفهوم مستقل ایجاد می کند.
2-اطلاق لفظی در تقسیمات اولیه امر(قبل از تعلق امر) اتفاق می افتد.
اما اطلاق مقامی در تقسیمات ثانویه امر(بعد از تعلق امر) اتفاق می افتد.
3-مسب اطلاق لفظی، متعلق حکم است و اطلاق لفظی ناظر به ماهیت است و صرف وجود لفظ برا یاطلاق گیری کفایت می کند و فهم اطلاق لفظی موونه ندارد و به راحتی از لفظ فهمیده می شود.
اما اطلاق مقامی از لفظ فهمیده نمی شود مگر قرائن و شواهدی باشد که معلوم شود متکلم در مقام بیان و مقصود و مراد خویش است.
*اصل عقلایی بر این است که اطلاق مقامی نیازمند وجود قرینه است
*قرینه: یا لفظ صریح است یا اقتضای مناسب با مقام شارع.
درس خارج اصول.استاد حبیب الله شعبانی.رفیعه المصطفی.بهار 98
فرم در حال بارگذاری ...