پیوند: http://shia-patogh.blogfa.com/post/1095

بیخبر! بیخبر!

آنها میخواهند تو را بسازند و تو را آورده ‏اند كه بسازند و اين است كه بزمت را میسوزانند، كه خانه ‏ات را خراب مى‏كنند، كه محبوب‏هايت را می شكنند، كه مگر برخيزى. خرابت می کنند، تا آباد شوى. ديوارهايت را میريزند تا به وسعت برسى.
ما از هنگامى كه به دنيا آمده ‏ايم، پستانك به دهانمان گذاشته ‏اند و لالايى در گوشمان خوانده ‏اند و ما هم خيال كرده ‏ايم كه دنيا خوابگاه است و آخور است و عشرتكده.
بر اساس همين عادت قضاوت می کنيم كه عجب خوابگاه بدى و عجب رستوران درهمى و عجب عشرتكده‏ ى ماتمزده ‏اى.

ما با شناخت استعدادهاى عظيم خود می یابيم كه كار ما حركت است (يا ايُّهَا الْانْسان انَّكَ كادِحٌ الى‏ رَبِّكَ كَدْحاً فَمُلاقيه ؛ انشقاق،6 ) و در نتيجه هستى راه است.و دنيا كلاس زندگى است. و زندگى كوره است. و اين است كه دنيا را به غم بسته‏ اند. و در اين كلاس هزارها زبان و هزارها پيام گذاشته‏ اند تا هزار هزار گوش خود را باز كنيم و درس‏هايى بگيريم.

استاد علی صفائی حائری.به نقل از وبلاگ پاتوق بچه شیعه ها.